Ustalenie terminu rozwiązania umowy przy wypowiedzeniu

Jak należy obliczać upływ okresu wypowiedzenia umowy o pracę liczonego w dniach roboczych?

Umowa o pracę może zostać rozwiązana:

na mocy porozumienia stron,
przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia (rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem),
przez oświadczenie jednej ze stron bez zachowania okresu wypowiedzenia (rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia),
z upływem czasu, na który była zawarta,
z dniem ukończenia pracy, dla której wykonania była zawarta.

Za wypowiedzeniem można jednak rozwiązać tylko niektóre z umów o pracę. Ten tryb, co do zasady, nie obejmuje umów na czas wykonania określonej pracy, a umowy na czas określony jedynie warunkowo. Zróżnicowaniu podlega też okres wypowiedzenia umowy o pracę. Może on wynieść 3 miesiące, 1 miesiąc, 2 tygodnie, 1 tydzień albo 3 dni robocze, z możliwością modyfikacji jedynie na korzyść pracownika. Ostatni, 3-dniowy okres wypowiedzenia dotyczy umów na czas określony zawartych w celu zastępstwa nieobecnego pracownika oraz umów na okres próbny nie dłuższy niż 2 tygodnie (art. 33¹ i art. 34 pkt 1 K.p.).

Upływ większości okresów wypowiedzenia wynika z regulacji art. 30 § 2¹ K.p.

Ważne: Wypowiedzenie umowy o pracę obejmujące tydzień albo jego wielokrotność kończy się w sobotę, natomiast trwające miesiąc lub jego wielokrotność w ostatnim dniu miesiąca.

Bieg wypowiedzenia rozpoczyna się przy tym najwcześniej w dniu następującym po dniu doręczenia oświadczenia w tej sprawie, co oznacza, że należy je wręczyć z odpowiednim wyprzedzeniem.

Kodeks pracy nie wskazuje sposobu obliczania okresów wypowiedzenia wyrażonych w dniach roboczych. Zagadnienie to doczekało się jednak dwóch interpretacji urzędowych, które są zbieżne. Stosownie do stanowiska Departamentu Prawa Pracy Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 marca 2010 r. przy rozpatrywaniu tej kwestii należy mieć na uwadze art. 151⁹ § 1 K.p., z którego wynika, że dniami wolnymi od pracy są niedziele i święta określone w przepisach o dniach wolnych od pracy, tj. w ustawie z dnia 18 stycznia 1951 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 90). Wnioskując a contrario dniami roboczymi są pozostałe dni. Tezę tę poparł Główny Inspektorat Pracy w piśmie z dnia 1 marca 2010 r. w sprawie trzydniowych terminów wypowiedzenia liczonych w dniach roboczych (znak: GPP-517-4560--14-1/10/PE/RP) stwierdzając, że przez dni robocze, w których biegnie trzydniowy okres wypowiedzenia, należy rozumieć wszystkie dni, które nie są niedzielami i świętami ustawowo uznanymi za dni wolne od pracy. W obydwu tych pismach uznano zatem wyraźnie, że sobotę, nawet gdy w konkretnym przypadku jest dniem wolnym z tytułu przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy, zalicza się do okresu wypowiedzenia umowy trwającego 3 dni. Nie jest to bowiem dzień ustawowo wolny od pracy, o którym mowa w art. 151⁹ § 1 K.p. Zgodnie z powyższym dla ustalenia upływu okresu wypowiedzenia, dni robocze to, niezależnie od rozkładu pracy pracownika, wszystkie dni kalendarzowe za wyjątkiem niedziel i świąt ustawowych.

Zwracamy uwagę! Na podstawie art. 300 K.p. w sprawach nieunormowanych przepisami prawa pracy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 111 K.c., termin oznaczony w dniach kończy się z upływem ostatniego dnia.

Przykład

Osoba zatrudniona na zastępstwo pracownicy przebywającej na 3-letnim urlopie wychowawczym, nie spełniła oczekiwań pracodawcy. W związku z tym rozwiązano z nią umowę za 3-dniowym okresem wypowiedzenia. Osoba ta była zatrudniona w systemie równoważnym i wykonywała pracę zgodnie z harmonogramem. W firmie wolne są soboty. Pracodawca wręczył jej oświadczenie o wypowiedzeniu w piątek 27 marca 2015 r. Wypowiedzenie rozpoczęło bieg następnego dnia (w sobotę 28 marca 2015 r.), a zakończyło we wtorek w kolejnym tygodniu kalendarzowym (31 marca 2015 r.) - z upływem tego dnia.

Przykład

Pracownikowi zatrudnionemu na 2-tygodniowy okres próbny w systemie weekendowym wypowiedzenie zostało doręczone w sobotę 4 kwietnia 2015 r. Umowa o pracę uległa rozwiązaniu 9 kwietnia 2015 r. (5 i 6 kwietnia przypadły odpowiednio w pierwszy oraz drugi dzień Świąt Wielkanocnych, które nie podlegały zaliczeniu do okresu wypowiedzenia).