Termin rozwiązania umowy o pracę w razie wskazania przez pracownika niewłaściwego okresu wypowiedzenia

Wypowiadając umowę o pracę na czas określony pracownik zaznaczył, że rozwiązuje ją z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia, choć w jego przypadku właściwy jest 1-miesięczny. W jakim terminie nastąpi zakończenie stosunku pracy?

Umowa o pracę rozwiąże się po upływie 1-miesięcznego okresu wypowiedzenia.

Z art. 32 K.p. wynika, że zarówno pracodawca, jak i pracownik mają prawo wypowiedzieć umowę o pracę, a jej rozwiązanie nastąpi po upływie okresu wypowiedzenia. Długość okresów wypowiedzenia zależy od rodzaju zawartej umowy o pracę. W przypadku umów na czas określony, od 22 lutego 2016 r., okresy te są takie same jak przy umowach bezterminowych i w myśl art. 36 § 1 K.p. wynoszą:

2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy,
1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy,
3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata.

Stanowisko co do charakteru okresów wypowiedzenia, wymienionych w art. 36 K.p. ewoluowało na przestrzeni lat. Wcześniej obowiązywał pogląd, że powinny być traktowane jako okresy sztywne, przez co wypowiedzenie staje się wiążące dla drugiej strony od dnia rozpoczęcia biegu obowiązującego okresu wypowiedzenia, liczonego w taki sposób, aby ostatni dzień ustawowego okresu przypadał na datę określoną przez wypowiadającego jako dzień zakończenia stosunku pracy (por. wyroki SN z 23 marca 1978 r., sygn. akt I PRN 24/78, OSNC 1978/11/214, z 14 kwietnia 1983 r., sygn. akt I PRN 32/83, OSNC 1983/12/197 oraz z 8 listopada 1988 r., sygn. akt I PRN 48/88, PiZS 1989/2/69). Jednak zgodnie z obecną wykładnią są one jedynie okresami minimalnymi, dlatego na podstawie art. 18 § 2 K.p. dopuszczalna jest ich zmiana zarówno poprzez skrócenie, jak i wydłużenie (por. uzasadnienia wyroku SN z 28 czerwca 2005 r., sygn. akt III PK 44/05, OSNP 2006/9-10/147 oraz uchwały SN z 9 listopada 1994 r., sygn. akt I PZP 46/94, OSNP 1995/7/87). Ta interpretacja jest szeroko stosowana w praktyce, również ze względu na dokonane zmiany w przepisach, dopuszczające wprost skrócenie okresu wypowiedzenia (art. 36 § 6 K.p.). Nie oznacza to, iż wydłużenie okresu wypowiedzenia miało miejsce w przypadku pracownika zatrudnionego przez Czytelnika i że umowa o pracę rozwiąże się po upływie 3 miesięcy, jak wskazał pracownik w piśmie wypowiadającym.

Wzory oświadczeń dotyczących rozwiązania umów o pracę dostępne są w serwisie www.druki.gofin.pl

Pracownik powinien wiedzieć, jaki obowiązuje go okres wypowiedzenia. Przypominamy, że w pisemnej informacji o warunkach zatrudnienia, jaką pracodawca ma obowiązek dołączyć do umowy o pracę w ciągu 7 dni od jej zawarcia wpisuje się m.in. obowiązującą pracownika długość okresu wypowiedzenia (art. 29 § 3 pkt 4 K.p.). Jeżeli strony nie uzgodniły innego okresu wypowiedzenia, to w omawianym przypadku umowa o pracę rozwiąże się po upływie 1-miesięcznego okresu, liczonego od początku miesiąca następującego po miesiącu, w którym wypowiedzenie zostało złożone (art. 30 § 2¹ K.p., wyrok SN z 8 listopada 1988 r., sygn. akt I PRN 48/88, PiZS 1989/2/69).

Ważne: Pracownik nie ma obowiązku zamieszczania w piśmie rozwiązującym umowę długości okresu wypowiedzenia - wystarczające jest wskazanie sposobu jej rozwiązania, czyli za wypowiedzeniem.

Zachowanie formy pisemnej to jedyny wymóg stawiany przez przepisy (art. 30 § 3 K.p.). Jeśli jednak, tak jak w sytuacji opisanej w pytaniu, pracownik określił długość okresu wypowiedzenia, wówczas należy treść pisma wypowiadającego, które stanowi oświadczenie woli, tłumaczyć zgodnie z art. 65 § 1 K.c. w związku z art. 300 K.p., czyli jak wymagają tego okoliczności, w których zostało złożone, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje (por. wyrok SN z 1 października 1999 r., sygn. akt I PKN 251/99, OSNP 2001/3/70). Oznacza to, że gdy z dokumentów pracownika wynika, iż obowiązuje go 1-miesięczny okres wypowiedzenia i że on sam powinien o tym wiedzieć, to taki musi być zastosowany.

Zwracamy uwagę! Pracownik może uchylić się od skutków złożonego oświadczenia woli o wypowiedzeniu umowy o pracę, jeśli wykaże, że złożył je pod wpływem błędu, co do długości okresu wypowiedzenia. Błąd to różnica między stanem wyobrażanym przez składającego oświadczenie woli a stanem rzeczywistym. Niezgodność może dotyczyć zarówno faktów, jak i prawa (por. postanowienie SN z 21 lutego 1973 r., sygn. akt III CRN 415/72, OSNC 1974/1/10, wyrok SN z 24 stycznia 1974 r., sygn. akt II CR 761/73, OSP 1973/11/238 oraz uchwałę SN z 31 sierpnia 1989 r., sygn. akt III PZP 37/89, OSNC 1990/9/108). Jego wystąpienie powoduje, że osoba, która złożyła oświadczenie pod wpływem błędu może uchylić się od skutków tego oświadczenia. Przy czym, jeśli oświadczenie złożyła innej osobie, to uchylenie się od jego skutków prawnych dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy błąd został wywołany przez te? osobę, chociażby bez jej winy, albo gdy wiedziała ona o błędzie lub mogła z łatwością błąd zauważyć (art. 84 § 1 K.c. w związku z art. 300 K.p.). Jednak osoba składająca oświadczenie może powoływać się tylko na błąd, który uzasadnia przypuszczenie, że gdyby nie działała pod wpływem błędu i oceniła sprawę rozsądnie, nie złożyłaby oświadczenia określonej treści (błąd istotny określony w art. 84 § 2 K.c.).