Zawarcie kolejnej umowy na czas określony

Zatrudnialiśmy pracownika na podstawie umowy na czas określony w okresie od 1 lutego 2013 r. do 31 stycznia 2015 r. W trakcie trwania tej umowy w trybie porozumienia zmieniającego obniżyliśmy pracownikowi dwukrotnie wymiar etatu, najpierw na 1/2, a następnie na 1/4 etatu. Czy obecnie jeszcze możemy zawrzeć z tym pracownikiem umowę na czas określony? (pytanie z dyskusji na www.forum.gofin.pl nr 891069)

Jeżeli dotychczasowa umowa była pierwszą umową na czas określony nawiązaną z tym pracownikiem, to, o ile przerwa pomiędzy kolejną umową nie przekroczy 1 miesiąca, pracodawca może zawrzeć z nim jeszcze jedną umowę na czas określony.

Przepisy z zakresu prawa pracy ograniczają ilość umów zawieranych na czas określony pomiędzy tymi samymi stronami stosunku pracy. Jak stanowi art. 25¹ § 1 K.p., zawarcie kolejnej umowy o pracę na czas określony jest równoznaczne w skutkach prawnych z zawarciem umowy o pracę na czas nieokreślony, jeżeli poprzednio strony dwukrotnie zawarły umowę o pracę na czas określony na następujące po sobie okresy. Wymagane jest przy tym, aby przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę nie przekroczyła 1 miesiąca. Także przedłużenie aneksem omawianej umowy należy traktować jak zawarcie nowej umowy, która podlega wliczeniu do limitu umów terminowych. W myśl art. 25¹ § 2 K.p. uzgodnienie między stronami w trakcie trwania umowy o pracę na czas określony dłuższego okresu wykonywania pracy na podstawie tej umowy uważa się bowiem za zawarcie, od dnia następującego po jej rozwiązaniu, kolejnej umowy o pracę na czas określony, o której mowa w art. 25¹ § 1 K.p. Wyłączeniu z powołanych regulacji podlegają umowy o pracę na czas określony zawarte:

w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym albo zadań realizowanych cyklicznie.

Limit umów na czas określony, o którym mowa w art. 25¹ § 1 K.p., nie obejmuje umowy na okres próbny oraz na czas wykonania określonej pracy.

Przekroczenie miesiąca, o którym mowa w art. 25¹ § 1 K.p., następuje, gdy przerwa między poszczególnymi umowami trwa co najmniej 31 dni. Tak uznał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 lutego 2000 r., sygn. akt I PKN 512/99. SN stwierdził w nim, że: "»Przekroczenie jednego miesiąca« w rozumieniu art. 25¹ K.p. następuje, gdy przerwa między rozwiązaniem poprzedniej, a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę trwa co najmniej 31 dni (art. 114 K.c. w związku z art. 300 K.p.)".

W sytuacji przedstawionej w pytaniu, umowa na czas określony była aneksowana wyłącznie w zakresie wymiaru czasu pracy, a nie długości jej trwania. Przyjmując, że była to pierwsza umowa na czas określony, a pomiędzy kolejną umową wystąpi przerwa trwająca do 30 dni, pracodawca będzie mógł jeszcze raz zatrudnić pracownika na podstawie umowy na czas określony. W razie przerwy trwającej co najmniej 31 dni, umowa na czas określony z lat 2013-2015 nie będzie wchodziła do limitu umów terminowych. W konsekwencji pracodawca będzie mógł jeszcze dwukrotnie zawrzeć z pracownikiem umowy na czas określony.