Zawarcie nowej umowy po zatrudnieniu terminowym

W 2014 r. zatrudniliśmy pracownika na podstawie umowy na okres próbny. Następnie zawarliśmy z nim dwie umowy na czas określony następujące bezpośrednio po sobie. Druga (bieżąca) umowa została podpisana od sierpnia 2015 r. do końca lipca 2018 r. Chcielibyśmy dalej zatrudniać tego pracownika. Czy kolejna umowa może być jeszcze na czas określony? (pytanie z dyskusji na www.forum.gofin.pl nr 1162964)

TAK, ale na krótki okres, bo tylko do 21 listopada 2018 r. W sytuacji przedstawionej w pytaniu tylko druga umowa na czas określony wchodzi do limitów zatrudniania terminowego, o których mowa w art. 25¹ § 1 Kodeksu pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 108 ze zm.). Są to tzw. limity 33 i 3, obowiązujące od 22 lutego 2016 r. Ograniczają one zatrudnienie na czas określony między tymi samymi stronami do 33 miesięcy, a liczbę zawartych między nimi umów na czas określony do 3.

Przy ustalaniu wspomnianych limitów uwzględnia się umowy na czas określony trwające w dniu 22 lutego 2016 r., zawarte w tym dniu lub nawiązane później. W przedstawionej sprawie znaczenie ma więc tylko ostatnia, bieżąca umowa na czas określony, która trwała w dniu 22 lutego 2016 r. Dla potrzeb limitu ilościowego taka umowa jest traktowana jako pierwsza lub druga umowa na czas określony w zależności od tego, którą z rzędu umową na czas określony była w dniu 22 lutego 2016 r. Numerację umowy na ten dzień ustala się zgodnie z art. 25¹ K.p., w brzmieniu obowiązującym do 21 lutego 2016 r. W tym okresie przewidywał on, że zawarcie trzeciej umowy na czas określony między tymi samymi stronami jest równoznaczne z zawarciem umowy na czas nieokreślony, jeżeli między umowami nie wystąpiła przerwa dłuższa niż 1 miesiąc. W świetle tej regulacji bieżąca umowa, o której mowa w pytaniu, jest drugą umową na czas określony w rozumieniu nowych limitów.

Należy zasygnalizować, że przy analizowaniu statusu umów na czas określony zawieranych na przestrzeni lat trzeba mieć na uwadze nieobowiązującą już ustawę o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz. U. z 2009 r. nr 125, poz. 1035 ze zm.), tzw. ustawę antykryzysową. W okresie od 22 sierpnia 2009 r. do 31 grudnia 2011 r. zawiesiła ona stosowanie art. 25¹ K.p. W omawianym przypadku wszystkie umowy zostały jednak zawarte po 31 grudnia 2011 r., wspomniana ustawa nie ma więc znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

W omawianym przypadku istotne jest ustalenie limitu czasowego (33 miesięcy) zatrudniania na czas określony. W razie umów na czas określony trwających w dniu 22 lutego 2016 r. jest on liczony od tego dnia. Zakładając nieprzerwane zatrudnienie na czas określony, limit ten upływa 21 listopada 2018 r. Jego przekroczenie skutkuje przekształceniem umowy na czas określony w umowę na czas nieokreślony (art. 25¹ § 3 K.p.). W omawianej sprawie pracodawca będzie więc mógł zawrzeć trzecią umowę na czas określony, ale tylko do 21 listopada br.

Przykład

Pracownik był zatrudniony przez pracodawcę na podstawie umowy na okres próbny od 21 maja do 20 sierpnia 2014 r. Następnie zawarto z nim umowę na czas określony od 21 sierpnia 2014 r. do 31 lipca 2015 r. i od 1 sierpnia 2015 r. do 31 lipca 2018 r. Bieżąca umowa na czas określony jest drugą umową w rozumieniu limitów "33 i 3", ponieważ w dniu 22 lutego 2016 r. była ona drugą taką umową w rozumieniu art. 25¹ K.p. w poprzednim brzmieniu. Umowa na okres próbny nie wchodzi do limitów. Bezpośrednio po zakończeniu bieżącej umowy pracodawca będzie mógł zawrzeć jeszcze jedną umowę na czas określony, ale tylko do 21 listopada 2018 r. kiedy to wyczerpie się limit czasowy zatrudniania na czas określony.